Avondrood, morgen weer vers brood

Het zit er bijna op, twee weken de Richel. Ik wil nog even kort terugkomen op de mechanische kokkelvisserij. Naar aanleiding van mijn post van gisteren kreeg ik een berichtje van Arjen, van de Krukel (broertje van de Stormvogel). Hij vertelde wat meer over de kokkelvisserij. Bijvoorbeeld dat er sinds vorig jaar afspraken zijn gemaakt tussen álle betrokken partijen. Er wordt nu nog gevist in specifieke en verspreide gebieden, in totaal blijft meer dan 98% van de op het Wad aanwezige kokkels over voor de vogels. De kokkelvissers zijn zelf ook blij met deze oplossing. Kokkels hebben veel water nodig, daarom zitten er rond de Richel alleen op de lagere delen flinke kokkels. Hier staat het grootste deel van de tijd water.

We hebben gewoon twee slaapkamers in het huisje, maar dit is gezelliger. Elke avond slepen we de matrassen naar de “woonkamer”. Onze thuisbioscoop!

Vandaag was de perfecte laatste dag. Heerlijk weer, veel droogvallers. In de ochtend was het hoogwater, dus hebben we eerst lekker lui kunnen ontbijten in de zon voordat de droogvallers onze aandacht opeisten. We zagen langs de waterlijn ineens een heel opvallend vogeltje tussen de andere vogels, dit bleek een zilverplevier te zijn. En even later kwam Bob Robb heel dicht bij het ponton. Hij bleef heel lang in de buurt zwemmen.

Er kwamen steeds meer schepen voor anker liggen, waaronder de Phoca. De gasten van de Phoca waren de eersten die ons ponton beklommen vandaag. Een gezellige boel, de kinderen al gauw in de weer met krabbetjes en het garnalennet, en er werden veel foto’s gemaakt. Wij kregen een heerlijke pot soep.

Na het eten hebben we nog een laatste avondwandeling gemaakt in de zon, het was heel stil want de wind was gaan liggen. We hebben zoveel losse veren meegenomen dat we er een strandloper van kunnen breien. Leuk voor de katten thuis! En op deze allerallerlaatste wandeling kwamen we dan EINDELIJK die hartschelp tegen. Quirijn vond hem in het poeltje direct naast het ponton. Ik heb al zoveel kokkels opgeraapt en weer teruggelegd in de hoop dat het van dichtbij toch een hartschelp was! Leuk dat we hem toch nog zo dichtbij zijn tegengekomen. We kregen nog een tip via Twitter: als de ribbels aan de binnenkant helemaal doorlopen is het een gedoornde, en anders een geknobbelde hartschelp. Dit is een geknobbelde.

De zonsondergang is de mooiste van de afgelopen veertien dagen. Ik weet nog niet of ik morgen zal schrijven. Maar ik wil binnenkort nog wel iedereen bedanken en ik ben ook benieuwd hoe ik hieraan terugdenk. En we moeten de analoge foto’s nog laten ontwikkelen, als daar mooie tussen zitten zal ik die natuurlijk laten zien. Kortom, jullie horen nog van mij! Tot die tijd kunnen jullie ons in de gaten houden op Twitter. Hier zullen de volgende wadwachters zich ongetwijfeld melden over een week!

Voor nu, bedankt Natuurmonumenten!

En nu gauw allemaal lid worden voor maar 2 euro per maand! 😉

Kokkels en Jupiler

Vandaag zijn de weersvoorspellingen uitgekomen: het was een hele mooie zonnige dag met weinig wind. Wij waren niet de enigen die er zo over dachten: we hebben momenteel maar liefst twaalf droogvallers/ankeraars! Twee charterschepen, twee catamarans, een mooie boltjalk die momenteel privé wordt gebruikt en veel witte zeiljachtjes.

Toen het nog rustig was en hoogwater zagen we weer héle grote groepen vogels aankomen. Blijkbaar wordt de Richel nog aantrekkelijker als het zacht weer is. Schraaltje is nog steeds niet komen opdagen, ik denk dat we die maar moeten opgeven.. Wel hebben we wéér een nieuwe vogelsoort gespot: de bruine kiekendief! En weer kwamen de visdiefjes in actie en probeerden hem weg te jagen. We dachten eerst dat het de slechtvalk van vorige week was, maar hij zag er toch echt heel anders uit. We hebben de foto snel op de laptop gezet, en toen het vogelboek erbij gepakt. Toen we uitkwamen op de bruine kiekendief vonden we hem wel wat aan de lichte kant.. dus hebben we op Twitter gevraagd of we het wel bij het juiste eind hadden. Al snel bleek dat we de vogel goed geïdentificeerd hadden. Blijkbaar worden bruine kiekendieven naarmate ze ouder worden steeds lichter van kleur! Een volwassen kiekendief dus.

De droogvallers van vandaag kwamen bijna allemaal meteen droogvaren. De andere dagen gingen er meer voor anker om te wachten tot het water zakte, maar nu waren er dus meteen veel mensen aan de wandel. We besloten om maar af te wachten of er mensen onze kant op zouden komen. Dat hebben we geweten! Het begon met twee Belgische gezinnen, die op een zeiljacht zijn aangekomen en al snel kokkels gingen zoeken. We nodigden ze uit op het ponton en het was meteen gezellig.

Dit was voor een aantal andere droogvallers natuurlijk reden genoeg om ook even langs te komen! In totaal hebben we twintig man bovenop “het vogelhuisje” gehad. Iedereen vond het hartstikke leuk om even boven te kijken. Tussen de droogvallers waren ook twee biologen die ons van alles konden vertellen over de schelpen en vogels van de Richel. Het was ze (en andere droogvallers trouwens ook) opgevallen dat er aan de rand van de Richel veel kleinere kokkeltjes te vinden zijn dan dichter naar het midden. Zou dat komen doordat daar eerst nog mechanisch op kokkels gevist werd? Dichtbij het beschermde gedeelte kwamen de vissers niet. Aan de rand misschien wel, zouden er daarom alleen nog jonge kokkels te vinden zijn? Je kunt hier meer lezen over kokkelvisserij.

Intussen was de zon echt lekker fel geworden en lagen de meeste schepen helemaal droog. We waren uitgenodigd voor een drankje aan boord van onze eerste bezoekers van vandaag, dus tijd om het ponton te verlaten!

Aan boord werden we getrakteerd op koud bier en werden de kokkels al uitgespoeld. En laat het nou nét de Belgische Nationale Feestdag zijn, de dag waarop België viert dat het niet meer bij Nederland hoort! Een goed moment om de Nederlandse wadwachters te trakteren op verse kokkels.

De eerste keer in deze twee weken, zelfs in ons hele leven, dat we kokkels eten, ook nog van onze eigen Richel. Tegen etenstijd hebben we ons weer teruggetrokken in ons vogelhuis waar we mooi konden zien hoe de wolken en de lage zon hele mooie schaduwen over de Richel lieten gaan.

Rest me voor vandaag niets anders dan deze dames te bedanken. Ze hebben foto’s van ons gemaakt op het ponton, voor ons niet te doen met de zelfontspanner. Meteen ook een reminder: vergeten jullie niet ze door te sturen?

Twee lepelaars op vakantie

Allereerst een tip. Houd je van warme voeten én van een natte slaapzak, vul dan eens een appelsappak met heet water en leg die onderin je slaapzak.

Houd je meer van kleine colaflesjes, giet dan wat bloedheet water in een colafles. Let op! Deze methode is niét geschikt als je ook een natte slaapzak wilt!

Vandaag is het vakantie. De morgen hield ons een beetje voor het lapje qua weer, dus de hangmat hangt buiten. We hebben er nog geen vijf minuten gebruik van gemaakt, maar het ziet er wel zomers uit. De zon schijnt maar echt warm is het niet. Toch is het fijn rustig nu het wat minder waait en de deur open kan. Ik had gehoopt dat Schraaltje ook weer langs zou komen nu het weer wat rustiger is, maar tot nu toe heeft hij zich niet laten zien. Wel hebben we de twee lepelaars weer gespot! Hebben we vorige week een half uur van een enorme afstand foto’s gemaakt, komen ze nu op eigen houtje vlakbij het ponton poseren. Het setje bestaat uit een volwassen lepelaar en een jong. De jonge lepelaar heeft een wat lichtere snavel en de vingers aan zijn vleugels zijn nog zwart. Echt, die vogelgids van de ANWB is geweldig.

 
Er zijn vandaag heel veel kleine zeiljachtjes en maar weinig schepen van de bruine vloot. Er is wel een Lemster aak drooggevallen. De opvarenden hebben het stalen schip zelf gebouwd en hebben vandaag hun personeelsuitje. Ze zijn eerst op zoek gegaan naar kokkels en garnalen, en daarna hebben ze deze naast het schip klaargemaakt (en ik denk opgegeten).

 
Iets anders. De slaapzaktruc werkt perfect! Twee keer mensen naar Vlieland gewapperd, twee keer hebben ze ons gezien én hebben we hen gezien. Achteraf op de foto’s dan. Ze zwaaiden allemaal, maar omdat het kapsel van M hierop zo mooi is heb ik voor deze foto gekozen.

Vanaf hier lijkt Vlieland heel rustig, maar uit ervaring weet ik dat het nu een gekkenhuis is op de camping. Als het weer wat rustiger is op het eiland dan moeten we er maar snel weer eens heen. De hele tijd vlak naast zo’n eiland verblijven zorgt ervoor dat je er ook wel weer eens van wat dichterbij naar wilt kijken.

Tenslotte nog twee vogelfoto’s. Omdat vogels zo snel bewegen kun je ze bijna nooit echt rustig bekijken. Daardoor kunnen foto’s soms onverwacht leuk zijn! Die beesten nemen echt de raarste houdingen aan, of je hebt de foto in een beweging gemaakt. Als de foto scherp is zorgt dat soms voor hele gekke beelden. Het lijkt wel alsof de vogels dansen. Hier twee favorieten uit onze vogelballetcollectie.

 

Oesters en andere beesten

Geen windkracht acht vandaag, maar wel een flinke zes. Zon, regen, donkere luchten, regenbogen: het was een héle mooie dag, zonder droogvallers. Intussen is ons duidelijk gemaakt dat een rondje Richel niet de bedoeling is. De paaltjes lopen in de vorm van boeien door de zee in, want de noordwestkant van de zandplaat wordt door zeehonden gebruikt. Nouja, nog steeds genoeg te zien! Vandaag wilden we proberen de oesterbank van dichtbij te bekijken. Nog voor we weggingen werden we al bezocht door een zeehond én door twee vogels die we hier nog niet eerder gezien hebben!

De ene herkenden we meteen, dat was een fuut. De ander zag er heel grappig uit op een afstand. Er zaten heel veel kleine mantelmeeuwen op een rij, met één enorme joekel ertussen. Op de foto zagen we dat hij echt een stuk boller is, een kortere nek heeft én lichte poten. Dat moet wel een grote mantelmeeuw zijn geweest!

Intussen bleef het vrij stabiel waaien en de wind is een beetje naar het noorden gedraaid. Daardoor schokt het ponton wat meer, dus het voelt nu echt alsof we op een boot zitten. Ook waait de wc-deur nu open als je hem niet op slot doet, maar dat heeft ook wel weer wat. Prima uitzicht daar, want de donkere wolken en de zon op de zee zien er zo mooi uit!

 
Nog een voordeel van de wind is dat je in tien seconden je slaapzak kunt luchten. Én je kunt ermee zwaaien naar bekenden die op de veerboot naar Vlieland zitten!

Het water kwam wel érg hoog, helemaal tot aan de strook begroeiing op de Richel. Daardoor zaten alle vogels op een kluitje tussen het gras. Hopelijk zat Schraaltje daar ook, want die hebben we sinds gistermorgen niet meer gezien. Ik maak me een beetje zorgen om hem, want met die lamme vleugel is hij eigenlijk een soort vlieger met poten. En zwemmen lijkt hij niet te kunnen, dus ik hoop niet dat hij de zee is ingewaaid.

Toen het laagwater werd konden we gaan wandelen, deze keer hebben we het zo goed mogelijk getimed zodat we niet door te diep water hoefden te banjeren. Het was best een pittige wandeling, schuin tegen de wind in! We dwaalden ook steeds af richting de zee omdat we per ongeluk toegaven aan de wind. Maar het was de moeite waard.

Wat is die oesterbak een immens ding! We hebben er voorzichtig tussendoor gescharreld want er was veel slik. Telkens als we even stil stonden zaten we vast. Maar hoe langer we bleven staan, hoe meer we zagen. Er is veel leven tussen de oesters, we zagen onder andere mosselen, krabben en veel alikruikjes.

Op de terugweg hadden we wind mee, maar we waren wel een beetje verkleumd toen we thuis waren!

Gure woensdag

Snertweer! Maar hier is het niet zo erg. Het is nog steeds niet echt koud binnen, zeker niet met de dekens die er nog lagen. En we hebben genoeg te doen. Geen belangrijke dingen. We spelen eigenlijk de hele dag spelletjes op tafel of op onze telefoons, we lezen, sorteren de foto’s en we hebben drie uur vogels gemonitord. Zo langzamerhand worden we er echt wat handiger in. Ook wat betreft fotograferen. De vogels lopen met de waterlijn mee. Als het zulk weer is als vandaag is het dus handig om als ze nog een beetje uit de buurt zijn vast de deur open te doen en het statief buiten te zetten. Ben je daar te laat mee, dan verstoor je de hele boel door de deur open te doen en is er niets meer te fotograferen.

Kokmeeuwen (je kunt wel zien waarom ze ook wel kapmeeuwen worden genoemd)

De drieteenstrandloper heeft geen zwarte vlek op de borst, de bonte strandloper wel. De bonte is ook wat groter en heeft een langere snavel.

Bonte strandlopers: links een mannetje (feller gekleurd en met licht contrastrijk nekje) en rechts een vrouwtje

Van de hele dag binnen zitten word ik een beetje suf en het ging zo tekeer buiten dat ik in de verleiding kwam om in zwembroek en regenjas een kleine wandeling te maken. Ik was op dit eiland de enige met deze wens en dus heb ik in mijn eentje een ronde gemaakt. Voordeel: iemand thuis die wat water opwarmt zodat ik daarna mijn haar kon wassen. Lekker!

Het water is zo warm als het zo ondiep is, dat je bijna zin krijgt om te gaan zwemmen. Maar het is wel héél lekker warm en droog binnen en naar het weer kijken is ook erg leuk. Morgen schijnt er kans te zijn op windkracht 8 in het waddengebied. Ik hoop er een beetje op. Maar daarna mag de zomer nog wel een weekend komen. Het laatste weekend alweer! Nog even niet aan denken.

 

Vreemde vogels

Klik voor groter

Vandaag was het dan zo ver, eindelijk konden we mensen enthousiast gaan maken over de Richel. Een grote groep jongens stond eerst vrolijk in een rij naast hun schip te pissen en ging daarna aan de wandel. Wij op stap, met flyers (over de erecode) en bierviltjes (met de link naar de Waddenpagina op Facebook).

Toen de jongens ons aan zagen komen trokken ze al weer wat verder terug naar het schip, waarvoor om het te bereiken flink door het water gewaad moest worden. We moesten dus flink doorlopen om ze nog te treffen. Ineens hoorden we het woord “wunderbar” vallen. Nee!! Duitsers! Vast hele leuke Duitsers, maar ik spreek echt bijna geen woord Duits! Maar ja, we waren er al bijna en ook Duitse jongens mogen we best inlichten over de Richel. Bovendien ziet het er een beetje raar uit als we eerst twintig minuten op ze af lopen en dan ineens afbuigen. Alle gekheid op een stokje: we liepen natuurlijk gewoon door, maar ik vormde intussen de raarste Duitse zinnen in mijn hoofd. Ik wist ineens niet meer wat vogel of eiland is in het Duits. Twee woorden die wel van pas kunnen komen in een gesprek over deze zandplaat.

Uiteindelijk heb ik de bierviltjes weten te slijten, de jongens weten nu wat we hier doen én de schipper bleek ze al ingelicht te hebben over het kwetsbare gebied. Prima dus! Na dit wervelende gesprek zijn we nog even doorgelopen naar de oostpunt. Drie keer raden wie er in groten getale aan kwamen zetten op het moment dat we die punt bereikten.

De aalscholvers.

En een zeehond! Wie hem ziet mag het zeggen!

We zagen tegelijk ook nog een groep andere vogels. Omdat we deze kant nog niet eerder hebben kunnen bereiken hebben we ze niet eerder gezien: grote sterns! Volwassen en jonge sterns, tussen de visdiefjes.

Hieronder onze wandeling, de groene stip is het ponton en de roze stip is het charterschip, 2,5 km in een uur.

Toen we weer terug waren op het ponton kwamen vier jongens onze kant op gewandeld, later kwamen er nog twee achteraan. Ik nodigde ze uit op het ponton, dat vonden ze erg leuk. Ze hebben vooral moppen staan tappen met een biertje in hun hand, maar tegelijk hebben ze wel geluisterd naar de informatie over de Richel en ze hebben ook foto’s van elkaar gemaakt met het uitzicht. Ook hebben ze (Duitse) folders meegenomen. Ze deden een stuk rustiger nadat ik vertelde dat de vogels zich laten wegjagen door de herrie. Ik vond het een succesje. De andere twee jongens waren Nederlands en bleken al erg begaan met de natuur hier op de Richel.

Behalve al die mannen waren er natuurlijk heus nog wel vogels op het eiland. Vanmorgen spotten we een gek hyper vogeltje. Hij maakte de hoofdbeweging van een duif en trippelde als een gek in het rond. Een tureluur! De tureluur is erg lang in de buurt van het ponton gebleven, tot al die kerels langs kwamen. Toen is hij gevlogen.

Vanmiddag kregen we nog even Animal Planet Live door onze verrekijker! Van ver konden we een roofvogel zien aankomen, die met een duikvlucht een meeuwtje van het strand plukte en deze daarna midden op de plaat ging ontleden. Eerste gedachte: een buizerd! Maar de ANWB Vogelgids leerde ons dat het een slechtvalk was. Ik ben nog niet zo zelfverzekerd in het vogels herkennen, maar onze vaste adviseurs op Twitter bevestigden ons vermoeden!

Daarom ga ik nu onderstaande vogel benoemen zonder enig overleg met een vogelkenner: volgens ons zijn dit drieteenstrandlopers. Ook nog niet eerder gezien deze week, ténzij dat mysterieuze vogeltje van laatst er ook eentje was..

Morgen zitten we hier een week. Gelukkig zijn we dan pas op de helft!

In de zon kijken

Klik voor groter!

ZON! Vandaag is het zomer op de Richel! Windkracht niks en de hele dag zon! Geen grijs wad, maar licht en schaduw!

Meteen alle camera’s in de rugzak gepropt en op naar Vlieland. Via de palen. We wilden eigenlijk richting Terschelling, maar de aalscholvers bleven daar standvastig op het puntje van de Richel zitten. Dit is het rondje dat we gelopen hebben:

We begonnen bij de groene stip, het ponton. We zijn eerst bovenlangs naar het zuidwesten gelopen. Die lijn is vrij recht, omdat we langs de palen zijn gelopen. Deze palen markeren het kwetsbare gebied ten noorden van onze wandeling. Ook op het uiterste puntje van ons “rondje” werden we opgewacht door aalscholvers. Deze dieren houden blijkbaar van de uithoeken van de Richel.

Maar behalve aalscholvers kregen we ook twee verrassingen. De ene verrassing was een zandplaat vol zeehonden! Ver weg, maar door de verrekijker toch erg leuk om te zien. Bovendien konden we ze horen!

De andere verrassing was een setje lepelaars. Het setje zat op de Japanse oesterbank. Hier hebben we minstens een kwartier naar staan gluren. Wat een gekke beesten zijn dat toch. Uiteindelijk vlogen ze ineens op, ik hoop niet dat wij dat veroorzaakt hebben. Ik denk dat telkens meteen, maar vogels vliegen natuurlijk ook wel eens op als er geen mensen in de buurt zijn.

Vlieland hebben we natuurlijk niet gehaald, maar als je aan het einde van de Richel bent zie je helemaal geen water meer tussen de Richel en de jachthaven van Vlieland. Het lijkt hartstikke dichtbij! Na het lepelaaravontuur zijn we weer teruggelopen. Al met al hebben we 2,5 uur over een wandelingetje van 5,2 km gedaan, maar er valt ook zoveel te zien onderweg!

Vlieland: klik voor groter!

Zo kwamen we een plastic kan tegen. Zoals we een paar dagen terug ook een autoband tegen zijn gekomen. Wat doe je met zoiets? In eerste instantie denk je: meenemen! Weghalen die rommel! Maar van dit soort spullen wordt door de planten en diertjes goed gebruik gemaakt. Denk maar aan Schraaltje die alle krabbetjes onder het ponton vandaan snoept. Zo zaten er in de autoband ook allerlei diertjes en in deze plastic kan ook weer. We hebben de kan dus maar laten liggen.

Toen we thuis kwamen hebben we eindelijk de hangmat opgehangen en lekker geluncht, gelezen en geluierd. We hebben zelfs de koelkast voor het eerst even aangezet om wat bier te koelen. Een luxe dag!

Ohja, en we hebben natuurlijk een uurtje vogels geteld. Om te illustreren waarom dat soms ingewikkeld is hier twee foto’s van een zwerm vogels. En dan nog erg ingezoomd. Op de eerste kunnen wij echt nog niet zien wat voor vogels het zijn. Maar soms is dit wel de afstand waarop zo’n zwerm neerstrijkt. Deze zwerm kwam gelukkig dichterbij. We dáchten toen door de verrekijker te zien dat het kanoetjes waren vanwege de bronzen buikjes. Maar toen we de tweede foto bekeken zagen we dat er ook bonte strandlopers tussen zaten (de buikjes met zwarte vlek).

Toen het 21:00 was ging er even verderop een schip voor anker. Om 22:00 ging er een klein bootje met twee mensen en een hond van het schip naar het puntje van de Richel. Het puntje van de aalscholvers (maar dat nu leeg was). De hond werd losgelaten, maar rende gelukkig niet het gebied in. Honden moeten op de richel altijd worden aangelijnd. Moeten we dat gaan vertellen? We zouden er een half uur over doen om er te komen. Áls ze er dan nog zijn. Want als ze al zijn teruggevaren kunnen we alleen weer terug lopen, ik ga niet naar die boot zwemmen. Wat te doen? We hebben het maar afgewacht. Gelukkig maar, want de hond is na het kleine rondje rennen netjes aangelijnd en de mensen zijn met het kleine bootje zelfs door de vaargeul omgevaren om weer bij het schip te komen. Wij intussen maar gluren met die kijker!

We melden dit kleine incident overigens wel in het systeem waar we de vogelmonitoring vastleggen. We kunnen daar gebeurtenissen invoeren die afwijken van de normale situatie. Een rennende hond van een charterschip valt daar ook onder. Ook al vliegen er geen vogels op. Zo wordt wel bijgehouden hoe vaak dit soort situaties voorkomen en hoe vaak het problemen veroorzaakt. Er kan dan eventueel naar een oplossing gezocht worden.

Soms weten we niet zo goed wat we moeten doen als wadwachter. We kijken eigenlijk voornamelijk. Alleen als het nodig is komen we in actie. Maar wanneer is het nodig? We hebben een Schraaltje, laten we gewoon verder schralen. We vinden afval, dat laten we liggen omdat er beestjes in wonen. Telkens als er een droogvaller is is het eigenlijk een schip voor anker dat net te ver in het water ligt. Eigenlijk grijpen wij in, als iemand anders probeert in te grijpen. Tot nu toe was het nog niet nodig.
Vogels tellen, daar worden we nog steeds beter in. En er kijken best veel mensen op deze pagina, veel wisten eerst nog niet eens van het bestaan van de Richel af. Onze vrienden zijn over het algemeen niet echt donkergroene natuurfreaks. Dus we maken dit stukje Waddenzee wel weer wat bekender. Zo heeft elke wadwachter zijn eigen sterke kant denk ik dan maar!

Een rondje Richel

Toen we wakker werden regende het flink, en het zag er niet naar uit dat het op zou houden. Gisteravond hebben we eb “overgeslagen”, dus deze ochtend wilde ik wel graag naar buiten. Lekker wandelen in de regen dus! En daarna afdrogen en gauw thee zetten.

Vervelen doen we ons niet maar we houden ons wel bezig met de raarste dingen op zo’n regenachtige dag. Zo hebben we ontdekt dat de wind door het afvoerputje naar binnen komt. Als je er een beetje afwasmiddel in smeert dan blaast de gootsteen hele grote bellen! We hebben ook zo’n vijftig potjes vier-op-een-rij gespeeld, een spel waar ik ongelooflijk slecht in bleek te zijn. Inmiddels gaat het beter. Ook wilden we een selectie maken van de digitale foto’s tot nu toe, maar uiteindelijk hebben we ze alleen maar allemaal bekeken, het zijn er nu 1.225.

Op het moment dat het even droog werd was het een uurtje voor vloed, en kwamen er ineens veel vogels. Een goed moment voor de vogeltelling. We hebben een uurtje geteld. En toen kwam hij hoor! Een mysterieus vogeltje dat ons uren heeft beziggehouden. Nog steeds weten we niet wat voor vogeltje het is. In de Richelgroep op Facebook kregen we geen oplossing. Via Twitter kregen we geen oplossing. Er wordt geneigd naar de juveniele bonte strandloper. Maar niemand klinkt echt overtuigd. In feite zijn jullie dus onze laatste hoop. In totaal hebben we er zes gezien, maar allemaal op afstand. Quirijn heeft echt alles geprobeerd, zelfs foto’s maken door de verrekijker. Dat werkte niet. Beter dan deze foto’s hebben we dus niet:

Een andere vogel die ineens kwam opduiken was de rosse grutto. In de zon is ie heel mooi, met een heel felgekleurde buik. En ook twee bontbekplevieren, kleine vogeltjes tussen de andere, maar wel heel opvallend met een soort zwarte blinddoek!

Toen het droog werd duurde het nog best lang voor het weer laagwater was. De wind ging steeds liggen en dan trok hij weer aan. Het was steeds zonnig en dan weer bewolkt. Ik kreeg zin om naar buiten te gaan, maar we moesten nog best lang wachten. Dus gingen we plannen maken. De ervaringsdeskundigen spreken elkaar tegen over het “rondje Richel”. Kan het nu wel of kan het nu niet? We hebben de kaart erbij gepakt.

Klik voor groter!

Het lijkt op de kaart alsof je geen rondje kunt lopen, want je moet door diepe geulen heen als je buiten het kwetsbare gebied wilt blijven. Maar misschien klopt de kaart niet helemaal of staan de bordjes net ergens anders. Het is de moeite waard om het te proberen. We zijn hoe dan ook erg benieuwd hoe het er aan de andere kant van het eiland uit ziet. We bedachten dat we vandaag richting Terschelling om de hoek zouden proberen te komen, morgen of een andere dag richting Vlieland die hoek zouden nemen, en als het allebei zou lukken dan moest een rondje ook mogelijk zijn, voor weer een andere dag. Het totale rondje zal neerkomen op iets meer dan tien kilometer. Stel dat het mogelijk is, dan moet het qua tijd ook kunnen als we op tijd weggaan.

Ons huisje stond allang droog, maar er waren heel veel vogels vlakbij aan ’t foerageren, dus we moesten op ze wachten. Daarna gingen we vol goede moed op pad. Na 600 meter zagen we ze ineens. Aalscholvers. Ik denk honderd stuks, de helft net in het verboden gebied, de helft erbuiten. Routetechnisch gezien was het legaal om tussen de twee groepen door te lopen. We hebben ze geprobeerd van grote afstand weg te kijken. Maar toen de eerste op vloog zijn we toch maar omgedraaid.

Dit was de laatste dag met twee keer laagwater voor ons. De andere dagen valt een van de twee periodes in de nacht. Aalscholvers kunnen toch niet leven van chillen op een zandplaat? Morgen is het om 11:15 laagwater, ik hoop dat ze dan ergens lekker alen zitten te scholven!

P.S. Schraaltje is gewoon teruggekomen om krabbetjes onder het ponton vandaan te eten. We zijn hem met de verrekijker gevolgd met hoogwater, dan slaapt hij midden op het strand van de Richel. Op een gegeven moment zagen we Schraaltje tegelijk voor en achter het ponton, er blijkt een tweede Schraaltje te zijn opgestaan (of neergegaan). Deze Schraaltje moet nog een beetje wennen aan zijn beperking. Hij rent continu achter andere meeuwen aan tot ze ergens neerstrijken en hij daar vijf minuten later lopend aan komt. Hopelijk vergeet hij niet tussendoor iets te eten.

Vogels en vogels tellen

Klik voor groter!

Vandaag was (en is) een schitterende dag. Het waait stevig, windkracht 6 denk ik, en het is heel zonnig. Maar dan wel met van die grote dikke witte wolken er tussendoor.

’s Morgens en ’s avonds eb, dus overdag vloed, dus tijd zat om vogels te tellen. Het klinkt zo simpel, vogels tellen. Valt tegen! Eerst moet je zien te achterhalen wat voor vogel je voor je hebt, vervolgens moet je het invullen, en dan blijkt bij het invullen dat je nog tachtig dingen had moeten doen. Bijhouden hoeveel schepen er langsvaren bijvoorbeeld. Maar wáár langs varen? Wat is nou precies het gebied dat we moeten tellen? En als er na tien minuten ineens 1200 bonte strandlopers aankomen, dan mag ik die toch zeker ook wel invullen? Of moet ik dan het uur daarna maar gewoon nog eens tellen, zodat ik ze dan in kan vullen?

Als ik dan eindelijk alles heb ingevuld en op “opslaan” klik, blijkt dat er niets is opgeslagen. “Opslaan, volgende blok”, dat was de goede knop. Misschien had ik toch gewoon die enorme handleiding erbij moeten houden! Maar ach, nu weet ik het ook.

Vandaag dus drie uur vogels geteld. Maar vanmorgen bij eb ook nog een wandeling gemaakt, naar de punt richting Terschelling. Intussen kwam de Typhoon weer aan (niet de KNMR dus, zoals ik eerst dacht), inmiddels eigenlijk onze buurmannen. Geen idee hoe ze eruit zien, maar we kijken de hele dag naar ze. Tegelijk met de Typhoon kwam ook Bob weer even kijken. En toen het vloed was weer (met zijn vriend de gewone zeehond). Zo krijg je binnen vier dagen al wat dagelijkse dingen en gewoontes hier.

Nu we ze toch tellen, leek het me leuk ook van elke vogelsoort een mooie foto te maken. Dit blijkt geen simpele opgave met een normale camera. Met al die vogelboeken hier weet ik hoe mooi vogels gefotografeerd kunnen worden, maar zulke resultaten zijn niet haalbaar als je niet in de buurt wilt komen én geen lens hebt van een halve meter lang. Dan maar op alternatieve wijze toch wat vogels op de foto zetten. Met een heleboel mooie lucht, bijvoorbeeld.

Visdief

Scholeksters

Kokmeeuw (kapmeeuw)

Aalscholver

Ohja, Schraaltje ging er vandoor toen we gingen wandelen en daarna hebben we hem niet meer gezien. Hmm. Ben benieuwd of hij vanavond weer krabbetjes komt peuzelen.

Tenslotte nog twee tips:

1. Laura heeft tijdens haar verblijf hier prachtige onderwaterfoto’s gemaakt, die je op haar website kunt bewonderen.
2. Volg je mijn blog nog niet? Klik dan rechtsonderin op “Follow” en vul je e-mailadres in. Je krijgt mijn updates dan per mail!

Regen en 150 wulpen

Klik voor groter!

Gisteravond hebben we nog een poging gedaan om de oesterbank te bereiken, maar we waren te vroeg. De bank stond nog in het water en er waren dus veel vogels. En waar vogels zijn gaan wij niet. Ook geen zin om te wachten, dus we gaan een ander keertje weer eens. We kregen al een klein buitje over ons heen maar dat was niets vergeleken met vandaag!

We dachten eerst dat ie naar ons knipoogde, maar toen bleek dat hij überhaupt maar één oog had (en maar één schaar).

Vandaag kregen we écht keiharde regen. Maar wel afgewisseld met zonnige momenten en met hele donkere luchten. We hadden twee droogvallers, toen het droog was ging de schipper van de Quo Vadis een wandelingetje maken. We zijn hem tegemoet gelopen en op het moment dat we elkaar troffen leek het wel alsof iemand een héle grote emmer water over ons uitstortte. We zijn samen teruggelopen. Omdat ik toch al zeiknat was heb ik van het moment gebruik gemaakt en gedoucht. Naakt op het balkon in de stromende regen. KOUD! Maar daarna was het wel heel lekker warm binnen.

 

Toen het weer helemaal vloed was zijn beide schepen weer weggevaren en hebben wij voor het eerst vogels geteld. Dat is niet zo makkelijk als het klinkt. Die Richel is nogal groot en met de verrekijker kun je wel enigszins tellen, maar het onderscheiden van de vogelsoort is een ander verhaal. Zijn het nu aalscholvers of eidereenden? Van dichtbij lijken ze totaal niet op elkaar, maar van veraf zijn het allebei zwarte stipjes. Dus wachten tot er iets dichtbij langs vliegt, kijken wat het is en dan kijken bij welk ondefinieerbare groepje hij gaat zitten. Ah, dus toch aalscholvers!

Tijdens het tellen kwam Bob Robb nog even gedag zeggen en deze keer had hij gezelschap. Een leuk stel zo, een gewone én een grijze zeehond! Ook met Schraaltje gaat het trouwens goed, die heeft zich de krabbetjes vandaag goed laten smaken! Inderdaad, ook de krab uit de blog van gisteren..

Verder hebben we vooral veel gekeken. In 24 uur is het uitzicht wel duizend keer veranderd. Hieronder een (uitgebreide) samenvatting in foto’s.